Stille werkers! Op bezoek bij P.T.T.
's Morgens 4 uur op Schiphol! Pikkedonker, druilregen; wolkenflarden slierten
langs de bleke maan, de wind huilt naargeestig over de grote hangars. In de
verte rust de Grote Stad, rondom dromen de boerderijen alleen op het
vliegveld is 't bedrijvig. In een lichtcirkel staat daar de Koetilang te ronken,
klaar voor zijn pijlsnelle sprong naar 't Warme Land. Een auto schiet langs ons
heen het veld op Nog weerhouden een paar blokken de van enthousiasme
ronkende en trillende Koetilang. Nog even de post aan boord!
Vol gas weg!
's Middags op 't Centraalstation te Amsterdam. Een reusachtige Jumbo staat
te snuiven en te sissen voor de zware lange D-trein. Zenuwachtig wriemelen
de laatste passagiers door elkaar, gevolgd door volbeladen kruiers, die
't Kerstmannetje in de schaduw stellen. Klaar achter! Nog even daar komt
de Post! Tijd weg!
's Avonds bij de sluizen in IJmuiden! Met duizenden lichtjes geïllumineerd ligt
daar de grote mailboot. Tweemaal bromde de diepe bastoon al over de stille
duinen als een laatst vaarwel aan 't Vaderland! Wuivende passagiers, groeten
worden over en weer geroepen. Pas op de trossen. „Hij kan eruit," zegt de
sluiswachter. Snerpende bootfluitjes v/eerklinken, de machine-telegraaf rinkelt.
Nog even de Post komt aan boord! Een derde stoot op de fluit en lang
zaam schuift de mailboot de sluis uit het ruime sop tegemoet
De Post, hij bracht mijn kaartjes rond toen ik werd geboren! De Post, hij be
zorgde mijn eerste brief bij mijn eerste meisje! De Post, hij verkondigde mijn
vrienden en bekenden, dat een nieuw huwelijksbootje met goed gevolg van
stapel was gelopen! De Post, hij zal zijn plicht doen als er van de 4 Musketiers
op zekere dag nog maar 3 overblijven! De Post, wie speelt er een grotere rol
in ons leven? Hij brengt bericht van den rijken oom in Amerika, die met zo'n
afgrijselijk lang leven gezegend is, hij bezorgt met evenveel liefde Uw dwang
bevel, hij vertelt U, dat schoonmama een paar weekjes komt logeren, hij ver
telt, dat de doperwtjes zijn afgeslagen en pikt het altijd precies net zo uit,
dat ik de Opruimingscirculaire van Maison Zus of Zo niet kan achterhouden
voor het alziend oog mijner echtgenote.
De Post! Wie herinnert zich niet hoe nog maar enige jaren geleden de
humoristische bladen vol stonden met moppen en alles wat daarvoor door
ging, over de Posterijen? Grapjes over stijve ambtenaren, over te late be
zorging en wat hebben wij ervan genoten!
De spotters vinden echter geen stof meer! Als er één semi-overheidsbedrijf in
Nederland veranderd is, dan is het toch zeker de P.T.T. De droge, dorre bordjes
in de postkantoren, die van ambtelijkheid letterlijk dropen, zijn vervangen
door pittige, opwekkende, modern uitgevoerde aankondigingen. De Post sloeg
een heel tijdperk over op reclame-gebied. Zij sprong van de horretjes- en
spionnetjes-periode meteen over naar 't bijna ultra-moderne, maar 't staat
haar goed dat dient gezegd!
Waar vroeger de postkantoren tientallen amechtige bestellers moeizaam
sjouwden met zware postzakken, daar drukt nu één enkele ambtenaar op een
knop en floep met een oersterke, snelle transporteur schuift de hele
zaak naar boven. Het békende tik-bom tik-bom van den stempelenden
postbeambte, dat U nog wel eens op een klein postkantoortje in de provincie
